فخرالدین ابوطالب محمد بن حسن بن یوسف مطهر حلى (۶۸۲ – ۷۷۱ ق)، معروف به «فخرالمحققین»، فرزند علامه حلی، از فقهای برجسته شیعی قرن هشتم، در نیمه شب بیستم جمادى‌الأولى سال ۶۸۲ هجری قمری، در شهر حلّه، در خانه بزرگ‌ترین دانشمند شیعه؛ یعنى علامه حلى متولد شد.
درشب بیستم سنۀ ۶۸۲ ق، فخر المحققّین علّامه حلّى متولد شد و وفاتش شب ۲۵ جمادى الآخر واقع شده است(وقایع الأیام ، ج ۱، ص ۳۷۹ )
او همانند پدر بزرگوارش، قبل از اینکه به حد بلوغ برسد، از تحصیل نزد استاد بى‌نیاز شد و به مرتبه‌اى از فضائل و کمالات رسید که در میان دانشمندان عصر خویش و در محافل علمى و فکرى به «فخرالمحققین» لقب یافت. فخرالمحققین از نظر علمى و فضل و کمال فرهنگى، شخصیتى ممتاز و فوق‌العاده بود و از نظر ادب و اخلاق و صفات پسندیده انسانى نیز سرآمد جوانان روزگار بشمار مى‌رفت. پدر بزرگوارش به او عشق مى‌ورزید و به وجودش افتخار مى‌کرد.
فخرالمحققین محمّد بعد از ۸۹ سال زندگانى بابرکت و تلاش و کوشش در راه ترویج معارف اهل‌بیت(علیهم السلام) در ۲۵ جمادی‌الثانی ۷۷۱ قمری برابر با ۱۲ بهمن ۷۴۸ شمسی، نداى حق را لبیک گفت و به سراى باقى شتافت.
آثار وی عبارت است از:
- إیضاح الفوائد؛
- تحصیل النجاه فی اصول الدین؛
- شرح کتاب نهج المسترشدین؛
- شرح مبادی الأصول؛
- غایه السئول (شرح تهذیب الوصول علامه)؛
- جامع الفوائد؛
- حاشیه بر إرشاد الأذهان علامه؛
- الکافیه الوافیه؛
- منبع الأسرار؛
- مناسک حج؛
- رساله فخریه؛
- رساله پرسش و پاسخ؛
- المسائل المظاهریه؛
- واجبات الصلوه الثمانیه.
کتاب های چاپ شده و موجود در پایگاه کتابخانه دیجیتال نورلایب :
- الرساله الفخریه فی معرفه النیه – نویسنده
- کلمات المحققین – نویسنده
آخرین دیدگاه‌ها